Z natury była cichą dziewczyną, niczym nie wyróżniającą się z tłumu. Ciemne włosy, ciemne oczy, biała cera. Pochodziła z Włoch i płynie mówiła w ojczystym języku, ale zarówno po angielsku, jak i po hiszpańsku. Pracowała w małej kawiarence na Kingsway'a, co stanowiło jej jedyne źródło dochodów. Nie miała za wiele, ale też dużo nie potrzebowała.
Wyróżniał ją tylko fakt, że posiadała chłopaka - James'a - który należał to jednego z londyńskich gangów. Kradł, palił, bił. I to właśnie on ją uderzył przez co powstała jej rzeczona rana na łuku brwiowym. Była od niego uzależniona, tak jakby przywiązana. Nie umiała niczego mu zabronić, postawić się. Zbyt słaba, bezbronna, by od niego odejść i skończyć swój koszmar, który ciągnął się w jej życiu od jakiegoś czasu.
Recepcjonista uśmiechnęła się na jej widok, gdyż doskonale ją znała i dość często widziała w takim stanie. Brunetka odwzajemniła gest opierając się o blat.
Człowiek jest słaby, bezradny. Gdy nadchodzą problemy opuszcza go każda cząstka szczęścia. Zostaje pusty, wypełniony tylko smutkiem i szarością. Jest nikim i już nie ma sił na dalsze życie. I właśnie w takim stanie znajdywała się Francesca.
Witaj kochana ♥!
OdpowiedzUsuńJeju jaki cudowny prolog i to jeszcze no Fran ?! Awww... bardzo podoba mi się twoja oryginalność. Akcja nie odbywa się w pospolitym Buenos Aires tylko w Londynie. Oczarowałaś mnie tak krótkim skrawaniem tekstu jesteś niezwykłą pisarką ♥ masz talent i powinnaś go rozwijać♥ czekam z niecierpliwością na twoje niesamowite dzieła na tym oto blogu ♥Kocham, wiki ♥
Cudo<3
OdpowiedzUsuńWspaniale sie zapowiada.
Nie mogę doczekać sie nexta. ;*
Strasznie mnie zaciekawiłaś.
Na 100000% będę czytać. ;*
Te amo
Madzia <3
Ty, Stokrota, nie będę Ci tu się rozpisywała bo tam się rozpisałam, podwójnie wiesz ;x
OdpowiedzUsuń[*] pierwszy, lepszy komentarz ;_;
No cóż, prolog taki boski, ajajajaj *-*
Trzymajcie się, Skarbki Wy moje ♥
~ Maja.